Njegovo preosveštenstvo episkop zvorničko-tuzlanski Fotije napisao je pjesmu posvećenu srpskom književniku i političaru Petru Kočiću.
 
Pjesma episkopa Fotija koja nosi naziv "Oj Kočiću!" nastala je u vremenu pojave otimanja i svojatanja svega srpskoga, kako zemlje, hramova, tako i srpskih velikana iz oblasti nauke i književnosti i njihovog nedostojnog prevođenja u novokomponovane narode kojima oni ni na koji način ne mogu pripadati. 
 
U pjesmi se pominju tek najpoznatija imena koja su se još za života, čak i lično opredijelili za srpski nacionalni i kulturni korpus kome su i prirodno pripadali, između ostalog, pišući srpskim jezikom: 
 
“Oj Kočiću krajiški Srbine,
mudra glavo sa Zmijanja slavna,
ti si dika svakoga Srbina…”
 
“…Evo sad te, čuda velikoga,
u bosanske junake prevode,
drugom carstvu
a ne Srbinovu”
 
Toj grupi književnika koji se pominju u sličnom kontekstu, a koje opravdano naš episkop Fotije stavlja u stihove su i Andrić i Dučić i Šantić:
 
“… kakve Andrića, Dučića i Šantića tek čeka sudbina,
i svijeh preostalih Srba
koji ovde žive od vijeka”
 
I veliki Njegoš se našao u pjesmi našeg vladike, budući da su ga iz, isključivo političkih razloga, već destinu godina nasilno uzurpirala neka naša braća iz Crne Gore.
 
I kako no molitvom završiti, jer su nam još izgleda samo molitve i preostale:
 
“Oj Njegoše najveći Srbine
i Kočiću sa Zmijanja ‘tiću,
i Šantiću Srba saborniče,
i Andriću srpski nobelovče,
sa svecima Nebeske Srbije,
pomozite Srbom današnjijem
da imena svoga sačuvamo,
ćirilicu osveštano pismo
i najlepšu veru Pravoslavnu"