Julijanska Nova godina, poznata još kao Stara ili Pravoslavna, kod nas najpoznatija kao Srpska nova godina, slavi se 13. na 14. januar po gregorijanskom kalendaru, ili 1. januara po julijanskom. Iako nije zvanična Nova godina, rado se praznuje u balkanskim zemljama, poput Srbije, BiH, Crne Gore, Makedonije, pravoslavnim dijelovima Hrvatske, ali i u istočnim zemljama: Rusiji, Bjelorusiji, Ukrajini, Jermeniji, Moldaviji i Gruziji.
Zanimljivo je da tradicija proslave julijanske Nove godine postoji i u nekim njemačkim kantonima u Švajcarskoj, kao i u nekim dijelovima Škotske.

Većina ljudi smatra da se ova Nova godina slavi kao starokalendarska, prema vremenu koje je ustanovio Julije Cezar. Iako se najčešće naziva Pravoslavnom, jer je slave, uglavnom, pravoslavni narodi, pa, čak, i dio pravoslavne zajednice u Japanu.

Kod nas ona ima poseban značaj, jer je nastala kao znak otpora prema onima koji su pokušavali da uzdrmaju srpski identitet.

Proslava Srpske nove godine bila je zastupljenija u gradskim sredinama, jer se na selima veći akcenat stavljao na proslavu Božića. Tek u posljednjim godinama 20. vijeka ona se proslavlja masovnije. Od tada se organizuju dočeci po gradskim trgovima, klubovima i restoranima.

Većina građana Srpskoj novoj godini ne pridaje značaj ili je slavi skromnije nego Novu godinu.
 
Nova godina kao paganski običaj

Proslava nove godine je stari religijski, društveni i kulturni događaj. Kao i mnogi drugi običaji i ona je osavremenjen paganski običaj koji potiče iz prapostojbine starih Slovena, a kasnije su joj starosjedioci dodavali svoje običaje.

Proslava Nove godine ima različite forme, tradicionalne i one čudne, ali zajedničko je to da ljudima omogućava da se malo opuste i rasterete nakon duge i naporne godine. Ona predstavlja obnavljanje života gotovo u svim tradicijama.

U našim krajevima ona počinje da se slavi, najverovatnije, od 9. vijeka kada je većina Južnih Slovena prihvatila hrišćanstvo. Srpski stari običaji su spoj staroslovenske i starobalkanske tradicije. Ono što bi svi Srbi trebalo da znaju, jesu običaji koji ovaj praznik čine tako posebnim. Pored svečane trpeze i ukusne hrane, važno je da Pravoslavnu novu godinu provedete uz prisustvo najbližih i u veseloj atmosferi.
 
Međutim, običaj koji se najviše poštuje jeste odlazak u crkvu i molitva za srećnu i berićetnu godinu, kao i za zdravlje, ljubav i slogu najbližih. Uveče, 13. januara, običaj je da se ukućani okupe oko svečanije trpeze, a tačno u ponoć svi prisutni se ljube i čestitaju jedni drugima.

Prvog dana nove godine, ručak se služi ranije, a starinski običaj je bio da se jede glava od božićne pečenice. Obično se za ručak na Mali Božić peče neki ljepši komad mesa i služi svečaniji ručak.

Crkva ispraća staru i dočekuje novu godinu ne uobičajenim slavljima, već na duhovni način, molitvama i bogosluženjima, ali i blagosilja sve pristojne proslave. U duhovnom smislu, Nova godina postoji onda kada neko, od onih koji žive u nebrizi, počnu da brinu za svoje spasenje.

Pošto je Nova godina početak svih dana u godini, to bi u taj dan trebalo da čovjek preispita sebe i svoja djela, kako bi prvog dana u Novoj godini krenuo i novim putem koji vodi u Carstvo Božije. U taj dan čovjek bi trebalo da sabere svoje misli, ali misli dostojne hrišćanstva, koje bi mogle da upravljaju svim njegovim djelima tokom cijele godine. Suština pomenute promjene sastoji se u tome da čovjek, od tog trenutka, živi za Boga i bližnjega svoga, a ne više samo za sebe kao ranije.