Vladika Lavrentije je bio i ostao duhovni gorostas, sjajna ličnost, duhovni otac i pastir,rodoljub i čovekoljubac za Srbe ali i za druge pravoslavne i hrišćane uopšte u Australiji, svjedoči Lozničanin Petar Banković, diplomirani ekonomista iz Loznice, inače službenik JP Srbijašume, koji je, ovih dana, hodio stazama tog nedavno upokojenjenog arhijereja širom daleke Australije i Novog Zelanda.
 
Naše rasejanje rado, kaže Banković, i sa radošću u srcu priča o čuvenom episkopu, koji je dvije decenije bio nadležan vladika za zapadnu Evropu, Australiju i Novi Zeland.
 
-Pa, braćo draga zar niste mogli da se naselite negdje bliže -govorio bi im u šali čuveni vladika rodom iz Bogoštice, kod Krupnja, koji je sa nama podizao hramove, približavao nas vjeri Hristovoj, upoznao nas sa djelima svetog i velikog vladike Nikolaja Velimirovića, čija je sva djela sabrao i objavio i u otadžbini i u rasejanju. Imali smo i čast i sreću da sa njim božićujemo i slavimo Vaskrs.Uvijek je bio mio i drag i voljeli su ga i stari i mladi.
 
Banković kaže da stariji naši zemljaci u toj dalekoj zemlji listom tvrde da je vladiku Lavrentije sami Bog davno poslao kod njih i da su sjećanja na njegov ovdašnji rad na njivi Gospodnjeg i danas svježa jer su njegove zasluge stariji prenijeli na nove generacije.
 
-Došao je, kažu ovdašnji stariji vjernici, među njih u pravo vrijeme, kada im je nasušno bio potreban u tuđini duhovni roditelj, što je bio , ističu, u istinskom smislu te reči-prenosi nam Banković.-Bilo je to vrijeme teškog snalaženja našeg naroda u dalekoj zemlji koje je vladika Lavrentije sabrao i oborio na najbolji mogući način. Nije ih kažu zaboravio ni kad se vratio u otadžbinu. Decenijama je, svjedoče ovi ljudi, pozivao i primao njihovu djecu a Soko grad,kod Ljubovije, u svoju zadužbinu koju je posvetio Svetom Nikolaju srpskom, da se druže sa djecom koja su naše gore listovi i drugih dijelova svijeta i otadžbine. To se odvijalo kroz manifestaciju Moba koju je arhijerej iz Rađevine utemeljio i vodio sve dok se nije predstavio Gospodu.
 
Naši ljudi u toj zemlji pričaju da su se djeca vraćala puna uticaja, duhovne snage, znanja i saznanja o svojoj vjeri, svom rodu i otadžbini i zavičajima svojih predaka. Ovdje ističu da mladi uz vladiku pamte i, kako kažu, divnog monaha , arhimandrita Nifonta koji se stara o dvije zadužbine Lavrentijeve, u Soko gradu i Bogoštici rodnom selu vladike.
 
-Mladi Srbi koji su bili na Mobi vole da pričaju o danima kada je, po blagoslovu vladike, o njima brinuo, nad njima bdio i sa njima se družio Nikon koga zovu Božjim i Lavrentijevim duhovnim čedom u Božjem selu Bogoštici.